Wanneer je intuïtief schildert ontstaan er soms beelden die technisch of anatomisch niet kloppen. Durf jij het dan nog aan deze lijnen te volgen en dit beeld te vervolmaken ? Of gaat je perfectionisme met je aan de haal en komt er een afkeurend innerlijk stemmetje dat het anders, beter moet? En wat nou als wat ontstaat je grootste boodschapper is? Met al z’n zogenaamde fouten? Wat nou als daar je goud ligt? Durf jij imperfect te zijn en daar de schoonheid van te zien ? Het intuïtief schilderen brengt je in dit proces. Je komt hoe dan ook op een punt dat je vanuit oude overtuigingen en aannames je beeld gaat bekritiseren en betwijfelen. Maar als je hieraan voorbij gaat en doorgaat zul je vanzelf merken dat je in “rustig vaarwater” komt en je kunt overgeven aan het creatieve proces. En dan ontstaat het innerlijk beeld op doek dat zo graag tot uitdrukking wil komen! In al z’n volle glorie en schoonheid!