Toen ik 9 jaar geleden ‘toevallig’ begon met intuïtief schilderen was het mooie uiterlijk van ondergeschikt belang. Het proces van schilderen vroeg al mijn aandacht en de beelden die in de verf opdoken kwamen als vanzelf. Het was geen zoeken, het werd aangeboden en wat was ik aangenaam verrast door wat er op het doek verscheen.

Hoe anders is het nu. Ben ik dan toch in de valkuil van het uiterlijk gelopen? Ik merk dat ik ga zoeken, dat ik me bijna opdring aan het doek me het verhaal te vertellen. Keren, draaien, nieuwe lagen, lijnen trekken, uitwerken en …niks voelen. Zijn er geen verhalen meer? Zit er ruis op de verbinding die ik meen te hebben als ik schilder? Wat was er toen anders?

Toen ik gisteren met een groot doek (zie de foto) bezig was wist ik het. Ik wilde te graag. En ik wilde het voor, ja waarvoor, voor mezelf, voor anderen, voor een plekje aan de muur, voor bewondering..tja pfff…. Een ‘mooi’ plaatje wordt het dan. En dat misschien nog niet eens. Oppervlakkigheid zonder ziel. Niet bezield, maar eerder bezeten door het bereiken van schoonheid. ‘Besmet’ door een wereld waarin succes wordt afgemeten aan verkoopcijfers en het aantal likes ben ik dan toch onbewust bezweken aan het me laten leiden door andermans ogen en woorden en laten we vooral mijn eigen hunkerende en oordelende ego niet vergeten.  

Waarom ik schilder? Het is een uitlaatklep voor mij, voor ontspanning, maar ook omdat ik het zo boeiend vind dat mijn beeldtaal me zoveel kan vertellen. Het zijn mijn boodschappers. Dat kan alleen als ik als een zuiver kanaal kan zijn zodat er door me heen gewerkt kan worden.

Wat fijn dat er altijd een weg terug is. Terug naar de basis. Daar waar het begon. Want net als bij mijn eerste intuïtieve schilderij, zit ik nu weer midden in een periode van rouw. Hoewel mijn verstand het allemaal prima begrijpt en een plekje geeft, merk ik dat het nu zonder-ouders-zijn best ingrijpend voor me is. Mijn lichaam staat continue in de krampstand, omdat het nog niet kan wennen aan deze andere energie. Ik vertrouw erop dat het zich langzaam zal ontspannen en los gaat maken. Benieuwd welke boodschappen er dan op het doek verschijnen….